Harisbaya mindeng balanja ka pasar nu pagaliwota ku urang luar nu ngadon daragang. Harisbaya kaluar ti imah dikawal ku prajurit Sumedanglarang.
Di antara parapadagang téh aya juru telik Cirebon nu nyamur. Parajuru telik nu ditugaskeun ku Panembahan Ratu téh dipingpin ku Ki Badra nu wanoheun ka Harisbaya.
Sidikeun nu balanja pamajikan Panembahan Ratu, tambah yakin barang nempo pangawalna, bubar pasar Ki Badra buru-buru balik ka Cirebon.
Datang ka Cirebon, Ki Badar, langsung muru ka karaton, nepungan Panembahan Ratu. Ki Badra bebeja Harisbaya aya di Tegalkalong sarta mun kaluar ti imah dikawal ku prajurit.
Baca Juga: Walangsung Ngababakan, Jadi Panguasa tapi Angger Babakti ka Pajajaran
Ki Badra oge ngalaporkeun prajurit Sumedanglarang réa nu ngajaga tapel wates Kasultanan Cirebon jeung Karajaan Sumedanglarang.
Ngadéngé laporan ti juru telikna, Panembahan Ratu gancang ngayakeun gempungan jeung pinisepuh katut panglima perangna.
Kulawarga karaton kasultanan Cirebon geus nyarahoeun soal kungsi papacanganana Angkawijaya jeung Harisbaya di paguron Pajang.
Apaleun deuih Harisbaya kawin ka Panembahan Ratu téh duméh dipaksa ku bapana. Nu matak, Panembahan Ratu nu saméméhna ogé yakineun pamajikanana diiwat ku Angkawijaya geus nyieun kaputusan.
Baca Juga: Karajaan Munggaran di Cirebon nu Ngadegkeunana Walangsungsang, Rundayan Galuh Kawali