Network
Bena ngaisyaratan sangkan Ranah nempoan heula pangkengna. Ranah nurut, blus asup ka pangkeng panuduhan Ki Uha. Pangkeng dicaangan ku palita nyenet, kaangseu seungit. Bararesih pangkengna teh. Keur sare, aya kasur warna bodas, dua, karandel. Katempona kasur tacan kungsi dipake sare. Anyar kitu? gerentes Ranah.
Ranah kaluar ti pangkeng, nyampeurkeun Putri Anjungsari, sarta unggeuk ka Bena ciri di kamar teh aman.
“Ki, kami ngaso heula,” ceuk Putri Anjungsari bari cengkat.
“Nya, seug,” tembal Ki Uha bari ngalieuk, ngan angger teu wanieun neuteup Putri Anjungsari.
Patutur-tutur Putri Anjungsari jeung Ranah asup ka pangkeng. Ranah ngageserkeun kasur keur tempat sarena, sina malang kana lawang. Dug wae ngedeng sanggeus sinembah ka Putri Anjungsari, ngan Ranah mah moal sare, ngajaga Putri Anjungsari, bisa aya kajadian nu teu dipiharep, najan Ki Uha sigana mah lain sasaha.
“Daria bisi rek ngaredeng,” ceuk Ki Uha, ka Olot Kaya, ka Bena jeung ka Rait.
“Kami mah jeung Rait ngaso di luar, Ki,” ceuk Bena ka Ki Uha.
“Teu tunduh kitu?”
“Sare salenyap oge cukup,” ceuk Bena bari jung nangtung.
Ki Uha ukur seuri.
