Network
“Putri, ari itu dahan kai mani melenoy kitu,” ceuk Rana bari ngadeukeutan Putri Anjungsari. Indung leungeunna nunjuk kana lebah dahan nu dimaksudna.
Putri Anjungasri nengetan éta dahan kain. Laju ngalieuk ka Béna nu keur nyarandé kana tihang saung ranggon, panonna mencrong ka lebah kulon. Putri Anjungsari nyampeurkeun.
Mireungeuh Putri Anjungsari ngadeukeutan, Béna nangtung bari rada popoyongkodan, jeung tungkul, najan lain di lingkungan karaton, angger teu wanieun neuteup Putri Anjungsari.
“Dahan kai melenoy,” ceuk Putri Anjungsari bari nuduhkeun tangkal kai ku leungeunna.
Béna ngalieuk ka lebah nu dituduhkeun ku Anjungsari. Enya waé, dahan tangkal leutik melenoy ka handap.
“Alah, enya. Tadi teu katiténan,” ceuk Béna.
“Alusna ditempo,” témbal Putri Anjungsari.
Béna unggeuk gancang muru lebah tangkal kai nu dahanna melenoy téa nu anggangna ti saung ranggon kira-kira saratus léngkah. Béna leumpangna lalaunan. Rungkun nu nutupan dahan disuaykeun. Bréh téh éndong ngagantung. Méméh dicokot, ditengetan heula.
Sanggeus yakin éta éndong bogana Olot Kaya, ku Béna dicokot, songhoréng éndong téh maké beungbeurat batu sagedé kalapa, tepi ka dahan kainna melenoy. Sanggeus talina dialaan, dahan kaina sabiasa deui. Endongna disoléndangkeun.
Kaayaan di sabudeureun tangkal diilikan gemet pisan, kaciri rungkun saliarana anyar kénéh katincak, rada areunyeuh. Tapi Béna henteu terus maluruh, henteu terus néangan deui tapak.
