Network
Anu tumpak kuda luncat turun, teu kadenge ngagejligna, siga anu hampangeun. Laju satengah lumpat muru ka sisi walungan, dituturkeun ku lalaki saurang.
Ari nu saurang deui tumpak kuda terus ngaberetek ka girangkeun. Bena ngeteyep nuturkeun nu duaan ka sisi walungan. Teu wanieun lumpat atawa luluncatan lantaran sieuneun kanyahoan.
Waktu anjog ka sisi walungan, katempo parahu nyoloyong ka peuntas beulah ditu. Anu tumpakna tiluan. Sakeudeung oge geus teu kaciri, ukur kadenge seahna cai. Geus karuhan kitu, Bena balik deui kana urut tadi.
Karek oge tepi ka lebah tangkal calingcing sarta rek muru ka tampian, kadenge sora kuda tingberetak ti beulah hilir. Bena luncat ka tukangeun rungkun saliara.
Teu lila aya welasna kuda ngaliwat, lumpatna ditegarkeun, anu tarumpak kudana oge mani ngadepong. Bena ngaranjug, anu tarumpak kuda teh prajurit Cirebon. Ngudag saha?
Ras inget ka nu tumpak kuda tadi. Boa-boa ngudag nu tumpak kuda. Bisa jadi enya, lantaran nu tumpakna turun, tuluy naek parahu, sarta kudana ditumpakan ku nu sejen.
Bena ngagentak ngabelesat lumpat nuturkeun, ti kaanggangan. Prajurit Cirebon tepi ka darmaga pameuntasan areureun.
Bena kebat ka sisi walungan, sasalingkeran bisi kanyahoan ku prajurit Cirebon lantaran pasti ditanya.
Bena heraneun di darmaga taya oge hiji parahu nu masih dicangcang, padahal tadina mah aya sababaraha hiji. Malah rakit oge teu katempo.
Prajurit Cirebon ngagimbung di sisi darmaga, sawareh tarurun tina kudana sarta leumpang ka beulah hilir nu rembet ku kakayon.
