“Puisi.”
“Naon ari puisi téh?”
“Lah, hésé atuh mun diterangkeun tepi ka bubuk leutikna mah. Kuring mah da lain ahlina atuh ari kudu nerangkeun perkara puisi mah. Pokona mah sabangsaning karangan wé...,” témbal Profésor Kabayan bari garo-garo teu ateul.*** Lajengkeuneun
Baca Juga: Kabayan Ngalanglang Jaman (9): Mantuan Sangkuriang, Néangan Dayang Sumbi