Network
Aki Jaya oge milu ngajaga, kalayan demit, waktu kandaga lante, opat urang, miang ti Pajajaran ka Medang Khayang atawa Sumedanglarang bari mawa Mahkuta Binokasih Sanghyang Pake. Aki Jaya teu apaleun naha eta mahkuta nu dijieun ku Prabu Bunisora sarta munggaran dipake ku Prabu Wastukancana teh dipasrahkeun ka Sumedanglarang atawa henteu.
Parahu lajuna beuki laun. Aki Jaya ngusap beungeut, meh wae kabawa kana palidna rasa. Parahu dikasisikeun sarta eureun di sisi walungan, hareupeun darmaga nu dijieun tina awi gombong sarta ditalian ku tali injuk. Sababaraha parahu dicangcang kana gili-gili, ngajajar, oyag-oyagan kaendagkeun ku cai walungan.
“Geus tepi,” ceuk tukang parahu.
Aki Jaya, kitu deui Asmita, Atus, jeung Gingin, luak-lieuk, terus narangtung. Saurang-saurang hanjat ka darat. Gingin memeh hanjat, ngasongkeun duit perak, lobana dikira-kira cukup. Ku tukang parahu bari ditampanan teh bari diilikan, duit teh laju diasupkeun kana kanjut kundang sarta kanjung kundangna diasupkeun kana kaneron.
Baca Juga: Anis Jatisunda: Dina Agama Sunda Pajajaran Aya Sadat Sunda
“Kami moal ngadagoan, arek langsung balik,” ceuk tukang parahu. “Mun rek mulang mah rea ieuh parahu di dieu.”
“Enya. Sewu nuhun,” tembal Aki Jaya. “Rahayu.
“Rahayu,” ceuk tukang parahu bari malikkeun parahuna. Diwelah balik deui ka girang. Ayeuna mah enya-enya diwelahna teh, giliran, kenca katuhu lantaran henteu saarah jeung aliran cai walungan. Ngan ti darmaga rakit tepi ka dinya caina henteu tarik, malah bisa disebutkeun ngeuyeumbeu, jadi ngawelahna henteu beurat.
Patutur-tutur Aki Jaya, Asmita, Atus jeung Gingin leumpang muru patilasan nu ti sisi walungan anggangna aya kana 200 meteran, rada luhur, jalanna rada nanjak. Jalan teh katempona lidig, cirina loba nu ka dinya. Jalanna teu pati rubak, kenca katuhu dipager tangkal hanjuang, paselang jeung tangkal mangle katut tangkal tanjung.
Baca Juga: Karajaan Galuh jeung Karajaan Sunda Ngadeg Sabada Karajaan Tarumanagara Runtag
