Network
“Ké heula,” ceuk Putri Anjungsari bari panonna ngulincer ka sabudeureunana.
Olot Kaya, Béna, Ranah, jeung Rait ogé alak-ilik ka sisi ka gigir nengetan bisi manggih tanda-tanda nu nyurigakeun. Tapi taya nanaon. Kaayaan éstu jempling, nu kadéngé ukur séahna angin jeung sakapeung sora manuk.
Olot Kaya tanggah ka luhur, panonpoé geus méh tunggang gunung, téréh sareupna, ngandung harti kudu gancang manggih tempat keur saré.
“Alusna awina tong dikukumaha,” ceuk Putri Anjungsari.
“Ari liwat kumaha? “ témbal Rait.
“Malibir, néangan pijalaneun,” ceuk Putri Anjungsari.
Rait kerung, tapi teu lila nyéréngéh seuri. Pikeun Rait, kitu deui pikeun Béna, ukur nutuhan régang jeung congo awi lain pagawéan hésé jeung teu kudu make bedog, dipites-piteskeun oge gampang.
Ngan mungguh keur nu nyingkahan, keur nu satékah polah ulah amprok jeung musuh mah, ulah tepi ka némbongkeun tapak nu gampang kapanggihna. Mites-miteskeun congo awi jeung régang awi tanda nu milampahna mibanda élmu kanuragan nu luhung nu hésé tandingna.
Rait majukeun kudana ka sisi jalan beulah katuhu nu rungkun saliarana ngajejembrung, nu ka beulah dituna paselang jeung tatangkalan. Rait alak-ilik néangan pijalaneun nu sakira gampang diliwatan. Geus kitu nyampeurkeun Putri Anjungsari.
“Rembet pisan,” pokna.
