Network
Raja-raja Pajajaran, teu béda jeung raja-raja Kawali leuwih ti apal kumaha balukar perang, kumaha balukar karajaan bébéakan ngetrukeun sagala rupana pikeun ngéléhkeun musuh.
Karasa ku Pajajaran waktu Surawisésa kudu meruhkeun karajaan-karajan di daérah nu baruntak alatan teu panujueun Surawisésa jadi raja Pajajaran. Surawiésa dianggap teu boga hak pikeun ngaganti Sri Baduga Maharaja.
Olot Kaya ti parapinisepuhna nyahoeun pangna Pajajaran teu mampu mertahankeun Sundakalapa lantaran kakuatan prajurit Pajajaran méméh Cirebon ngarurug Sundakalapa keur dina kaayaaan héngkér alatan mindeng perang meruhkeun karajaan nu hayang misahkeun diri.
Karajaan-karajaan nu geus diperuhkeunana ogé kakuatan prajuritna geus beak tepi ka teu bisa mantuan Pajajaran dina nyanghareupan Cirebon.
Sanggeus Sundakalapa direbut nungtutan wilalayah Pajajaran marekplékan direbut ku Cirebon jeung Banten. Balukarna, pasukan Banten jeung Cirebon beuki ngangseg ka puseur dayeuh Pakuan Pajajaran.
“Geus ninggang kana waktuna,” ceuk Olot Kaya ngagerendeng.
“Kumaha, Lot?” ceuk Putri Anjungsari nanya lalaunan.
Olot Kaya ngarénjag, teu nyangkaeun ucapan dina haténa kakedalkeun tepi ka kadéngéeun ku Putri Anjungsari.
“Éta…. eu… urang kudu ninggalkeun Pajajaran, boa biheung bisa balik deui ka ditu,” ceuk Olot Kaya sarua angger lalaunan, ngan kadéngéeun ku Ranah mah. Sorana bangun dumareuda. Bisa jadi mun katempo mah panonna bareubeu, nahan keclakna cimata.
Teu rék kitu kumaha tuda tempat banjar pamidanganana kapaksa kudu ditinggalkeun, muru deui tanah luluhurna, Kawali, nu tadina puseur dayeuh karajaan saméméh pindah ka Pakuan Pajajaran.
