Network
“Nyaan hidep mah, ari keur kapentingan nulis dina koranna mah, daek temen wekel sabar ngantosan, hapunten, “ pokna bari seuri. Memeh pok nyarita, Ibu Omi mencrong seukeut pisan. ”Sanes Ibu bade riya, nya, bongan ku hidep dikotektak wae, Ibu jadi waleh,” pokna deui.
Behna mah, Bu Omi nu ngaku estu jalma buta hurup, sawatara taun katukang hirupna weureu seubeuh ku kapeurih, weureu seubeuh ku panghina batur. Lain ku batur-batur teuing, nu ngahina kana kahirupan dirina, dalah ti dulurna sorangan. “Ibu ngalaman diciduhan, reuhak napel dina raray sorangan, teu disusut, ngalembereh we,” pokna.
Hirup loba kapeurih, antukna Ibu Omi tara lesot tina tirakat, puasa sunnah tara tinggaleun. Kabeneran deuih, nu jadi sepuhna nu harita masih aya dikieuna, ngadorong pisan kana perjuangan hirupna. Nya, ku alatan getol tirakat, diaku ku Bu Omi, dirina loba ngalaman lalampahan spiritual nu kawilang aheng.
Ti mimiti kadatangan Aki Sahir, nu malangmang-mulungmung nepungan dirina, bari mamawa iteuk. Eta aki-aki teh ujug-ujug mere kalimah, cenah keur bekel tawasulan. Ngan sakedapan mah ku Bu Omi, ditolak, da sieun musrik. Komo eta aki-aki nu datang teh teu dipikawanoh.
Baca Juga: Kaulinan Barudak Jaman Baheula, Sluip Door
“Tong nyebutkeun sieun musrik, kuring utusan ti Gunung Masigit, Banten, da teu maksud rek nyasarkeun aqidah anjeun,” pokna. Lian ti kalimah nu kudu didawamkeun, ku eta aki-aki Bu Omi, dibekelan deuih batu nu jumlahna dua, ngaranna, batu Mangkunaraga jeung batu Eyang Raga Nata Kembang.
Ngan, harita, nu jadi salakina, ningali datangna aki-aki make baju rudat-radut teh, nganggap nu gelo. Eta aki-aki teh celengkeung nyarita, kuring lain nu gelo, kuring jalma normal, anjeun nu gelo mah.
Dikitukeun, Bu Omi ngarasa reuwas, gancang menta dihampura. Manehna pamit. Ku Bu omi dibere duit Rp 1000, ditambahan deui Rp 5000, itung itung meuli ijajahna.
“Kuring teu butuh duit, butuh ge ku anjeun,” ceuk Aki Sahir. Naon atuh nu kudu dibikeun? Mun anjeun rek ikhlas mere ka kuring, menta baju koko we. Ras inget, dijero lomari aya aya baju koko anyar meuli nu salakina, dibikeun we jeung sarung. “Tah ieu ditarima,” pokna tuluy pamit.
Ki semah teh nangtungkeun tongkatna, ujug-ujug hibar, rohangan ngadadak hurung ngemprung, Bu Omi kaget taya hinggana, tepi ka istighfar. ”Anjeun kaget,” ceuk manehna, leos indit.
