Network
“Saha Ki Olot teh?” ceuk Bena nanya.
“Kokolot di dieu, pananyaan. Sok narekahan mun aya nu ti teuleum heg hese kapanggihna,” tembal tukang warung.
Bena unggut-unggutan. Pikiranana ingeteun deui ka nu tumpak kuda, eureun di deukeut panyumputanana, aya nu datang duaan.
Nu tumpak kuda turun, terus gagancangan ka sisi leuwi, dibarengan ku saurang lalaki, ari lalaki saurang deui, naek kana kuda sarta dilumpatkeun ka beulah girang.
Teu lila murudul prajurit Cirebon nu ngudag. Ngan anu diudagna siga nu ngadadak leungit. Rakit jeung parahu oge ngadadak teuing ka marana.
Moal boa nu tikelebuh teh nu tadi? Bena gancang nyuruput kopina, ngan henteu tepi ka beak. Nyetrok gula deui. Geus kitu nangtung.
“Mihape kopi, can beak. Kula hayang nyaho nu neangan nu titeuleum.”
“Heug,” ceuk tukang warung.
Bena gagancangan leumpang muru ka beulah hilir. Sanggeus rada anggang ti warung mah luluncatan hayang ngudag Ki Olot. Tapi anjog ka tempat tadi oge Ki Olot Kaya teu katempo. Kawasna Olot Kaya make parahu.
Katempo di tengah walungan obor ngagebur tina parahu jeung tina rakit. Sababaraha urang prajurit Cirebon narangtung dina gili-gili bari nempokeun ka tengan walungan. Bena teu wanieun ngadeukeutan prajurit Cirebon.
