Network
Lamun nilik kana ramalan Pandita Apolo mah, aya bahan éta téh wawales ti Nu Mahasuci. Zeus di Olimpus teu ridoeun lamun mahluk-Na dihina dicacampah ku manéhna tepi ka nelasan patina.
"He, Laius!" ceuk éta pandita nyorakeun kekecapan déwa, "Heug, anjeun bakal meunang anak sangkan anjeun bisa ngarasakeun kabagja nu jadi bapa. Tapi sing inget, engké mangsana si anak nincak sawawa, anjeun bakal maot dipaténi ku anak sorangan. Sakabéh turunan anjeun bakal guyang getih sorangan dina nyorang kahirupan. Ieu geus takdir ti Zeus putra Kronos, sangkan maotna Krisipus meunang wawales anu satimpal!"
Beu, sakitu beuratna geuning takdir anu kudu disorang ku bapana téh! Takdir anu engkéna kudu nuluy nurun ka manéhna, marat manjang tepi ka turunanana jaga.
Inget deuih Oidipus kana caritaan bapana. Sanggeus ngadéngé omongan kitu ti Pandita Apolo, bapana téh mulang ka istanana di Thebes dina kaayaan anu matak nalangsa.
Nalangsa haté kabina-bina!
Langit gé anu sasarina béngras taya aling-aling, harita mah mungguh alum ngungun marengan léngkahna anu asa napak asa henteu.
"Sare téh peuting ieu mah ulah waka sagebrug. Urang pisah kamar wé," pokna ka Iokaste, semu nu humandeuar.
"Naha?" Iokaste kerung.
"Supaya urang teu boga anak."
Iokaste tambah kerung baé. Teu ngarti, ku naon datang-datang téh teu gugur teu angin salakina bet nyarita kitu.
