Network
Bena, Rait ngadenge omongan Olot Kaya ngaharuleng. Kitu deui Putri Anjungsari jeung Ranah.
“Ana kitu mah, urang teh teu daya upaya,” ceuk Rait sanggeus sakedapan taya nu nyarita.
“Urang kudu tetep kudu boga harepan, kudu bajuang. Urang ulah eureun-eureun milampah tarekah. Soal hasil henteuna urang pasrahkeun ku Nu Murbeng Alam,” tembal Olot Kaya deui.
“Kawas urang ayeuna?” Bena nanya.
“Bener. Urang kudu satekah polah salamet tepi ka nu dituju, jeung kudu tetep ngestokeun pancen ti raja,” ceuk Olot Kaya.
Bena jeung Rait unggut-unggutan.
“Ari ayeuna urang ngarereb di mana? Atawa neruskeun lalampahan?” ceuk Bena deui.
Olot Kaya ngareret ka Putri Anjungsari ngan angger teu wanieun neuteup panon Putri Anjungsari. Malah mah ukur ngareret ka lebah nangtung Putri Anjungsari. Masih keneh teu werateun, najan ayeuna Putri Anjungsari geus lain urang karaton, malah di Kawalina oge bakal teu beda jeung somah lianna.
Putri Anjungsari surti. Ngan rek sapokpokeun nyarita, kuda ujug-ujug pating hariem, malah mah teu daek cicing, siga anu nempo kasieun. Kuda nu ditumpakan ku Bena mah malah siga anu rek lumpat, ngan tali elesna dicangreudkeun, kana tangkal kai leutik di sisi jalan.
Puguh wae sarerea karageteun. Bena, Rat jeung Olot Kaya gancang nyampeurkeun kuda. Bulu susurina diusapan sangkan kudana cicing, sarta tali elesna dicekelan. Tapi kuda kabeh oge angger pating hariem, malah jejeretean, siga nu hayang ngejat ti eta patempatan.
