Network
“Kumaha engke wae ari geus tepi ka Kawali,” ceuk Bena bari panonna rada rambisak. Ingeteun kana kaayaan Pakuan Pajajaran nu beuki dieu beuki ripuh nadah panarajang urang Banten sabada Jaya Antea hianat, biluk ka urang Banten. Hatena ambekeun kacida ka Jaya Antea, teu beda jeung urang Pajajaran sejenna.
“Samarukna bakal disenangkeun ku Banten,” ceuk nu tas ngurut kuda.
Bena ngareret ka tukang urut kuda. Helokkeun, tukang urut kuda kawas nu bisa neguh kana eusi hatena.
“Saha tea?” ceuk Bena.
“Eta nu hianat ka Pakuan Pajajaran. Kami yakin ku Banten oge engkena bakal diperenan. Banten moal ngingu tukang hianat. Ka Pajajaran wae nu geus ngangkat darajatna, hianat, ka Banten oge bisa jadi bakal hianat deui.”
Bena ngahuleng sajongjongan, mikiran ucapan tukang ngurut kuda.
“Bener,” ceuk Bena. “Ra, jung ka warung, bisi ceuk Olot Kaya kudu miang deui,” pokna deui, ka Rait.
Rait nangtung.
“Kami amit ka warung heula,” pokna, ditujukeun ka tukang jaga kuda jeung ka tukang urut kudu.”
“Seug,” tembal tukang jaga kuda jeung ka tukang urut kudu meh bareng.
