Minantu

Malem ka opat kapaksa dibawa ka rumah sakit. Reuwas jeung nalangsa, geuning keuna demam berdarah. Ngan Si Aa meupeujeuhan, supaya Nina ulah apaleun, bisi konséntrasina buyar cenah. Sabab di Surabaya ogé sakalian aya kejuaraan.

Teu­ing lah, teu ngarti ku jalan piki­ran anak sorangan ogé minantu. Meunang saminggu budak dira­wat, geus balik kakara Nina dibéjaan. Sugan téh melang atawa hariwang, nu kadéngé dina pidio call jeung Si Aa, kecapna kieu:

“Makana beberesih atuh Yah, pan ayana jentik-jentik nyamuk malaria téh alatan cai nguyumbang. Terus ka Si Mamah béjaan sina ngasih nutrisi bergizi tinggi ka Arsya, apan artosna tos dipasihan.”

Kur ngarénghap bari ngahuapan Arsya nu mimiti daék dahar. Enya ngeupeulan lima ratus basa rék indit. Cenah meunang bonus ti pelatihna. Duitna kapaké sabot bulak-balik ka rumah sakit, manasina bisa dahar bubur pasén lamun lapar?

Melong Arsya nu keur anteng nyoo kukudaan, angger kudu apik ulah tepi ka karugrag. Seuseu­heun jeung setrikaeun sahunyudan. Nitah Si Aa néangan nu nyuluran gawé jeung bébérés, kajeun rada mahal bayaranana. Isuk Nina balik, kuring embung nem­po pasemon minantu haseum alatan di imah pabalatak. Komo bari tas lalampahan jauh.

Bada lohor norojol budak awéwé pantaran Nina, geulis jeung teu kaciri jelema susah. Jajauheun tina rupa pembantu.  Uluk salam terus sun tangan.

“Abdi Wiwin, nu bade babantos ngistrika sareng bébérés.”

“Naha geuning,  maenya Eneng kersa?”

“Teu sawios tos biasa. Abdi nuju peryogi artos kanggo landong pun biang, kaleresan  sareng Bapa kenal di lapang upami volly, anjeunna masihan nambut, saurna wios dcicil ku tanagi.”

Wiwin cang-cing-ceng méré­san seuseuheun, setrikaeun, ma­la­han kaburu pangmasakeun, ogé sasapu jeung ngepél. Sajeroning kitu, hate teu weléh ngagerentes,