Network
“Naha andika duaan téh bet teu ngajawab pananya kaula? Arandika teu ngadéngé omongan kaula, kitu? Atawa… api-api teu ngadéngé…, api-api torék?” Najan diwani-wani ngajak ngomong ka nu duaan, Oidipus ngomongna rada ati-ati.
“Tah, enya geuning, Sangkuriang… ayeuna mah omongan manéhanana téh mungguh kaharti,” Profésor Kabayan rada ngaharéwos ka Sangkuriang, semu nu atoh.
Tuluy pokna ka jalma anu nanya téa, “Duh, hampura, Ki Silah… Kami téh tadi reuwas ka reureuhnakeun, nu matak tadi teu bisa langsung ngajawab pananya andika. Nanya naon tadi téh, Ki Silah?”
"Saha ari arandika duaan? Naha andika duaan téh... déwa anu diutus pikeun ngahukuman kaula? Naha andika duaan téh utusan Déwa Zeus putra Kronos?"
"Emh, luhur teuing atuh, Ki Silah, nyebut kami déwa mah. Kami duaan mah manusa biasa anu teu daya teu upaya, teu béda jeung anjeun."
"Ari kitu, saha atuh arandika téh?" omong Oidipus deui, ayeuna mah sorana rada teugeug, geus teu ati-ati deui kawas tadi. Jaim, ceuk kaum milenial mah.
"Kami duaan téh datang ti Tanah Sunda...," ceuk Sangkuriang, milu ngaréwong.
"Ké heula, Ki Sangkuriang, tong waka milu nyarita, bisi salah diterangkeun ku andika mah," Profésor Kabayan ngagebés.
Baca Juga: Kabayan Ngalanglang Jaman (16) : Duh, Cilaka, Sangkuriang!
Baca Juga: Kabayan Ngalanglang Jaman (15) : Ramalan Orakel Apolo di Delfi
