Network
"Hih, ku aya-aya baé ari andika!" Sangkuriang ngagebés. "Apan bieu geus disebutkeun ku Ki Kabayan, jeung apan geus diilikan deuih ku arandika duaan, ieu mesin waktu téh ngan cukup keur duaaneun. Nyasat atuh kaula dipénta kamandang mah, da moal aya gunana!"
"Enya! Mun seug Sangkuriang méré kamandang supaya arandika milu gé, cumah, da arandika moal bisa milu! Urang teu bisa milih hiji di antara dua: kudu milu atawa ulah. Da pilihanna ngan éta-étana, nyaéta… ulah milu wé!"
Baca Juga: Kabayan Ngalanglang Jaman (4): Ka Mana Salaki Aing?
Baca Juga: Kabayan Ngalanglang Jaman (3): Lain Mesin Samanéa
Dikitukeun ku Sangkuriang jeung Profésor Kabayan, duanana teu bisa kukumaha deui. Duanana ngabaretem.
Duanana ngabarigeu.
"Geus wé arandika duaan mah tungguan di dieu. Sugan Nyi Dayang Sumbi aya ngalanto deui ka dieu. Lamun panggih jeung manéhna, béjakeun, kaula teu weléh nénéangan manéhna, kituh. Sakalian béjakeun ogé, yén kaula téh tepi ka gering nangtung ngalanglayung mikiran manéhna. Béjakeun deuih, kaula tepi ka milu kana mesin waktu jeung Ki Kabayan téh, sasatna demi néangan manéhna, lain rék pelesir saukur ngabeberah haté."
"Dawuh timbalan, Anom," témbal Ki Amuksaketi jeung Ki Amuksalaksa méh bareng, bari tikorona mah rada seuseut rék nyoara téh, bubuhan aya rasa sedih rék ditinggalkeun ku dunungan.
"Henam atuh, Ki Kabayan!" omong Sangkuriang bangun nu teu maliré kana kasedih badégana, padahal mah haténa milu sedih ogé.
"Ki Kabayan! Kadé, nya…, mihapé Anom!"
