Network
Keur kitu ti lebah patilasan ngurunyung saurang lalaki saluhureun Atus. Make totopong hideung. Mawa kaneron jeung koja. Make sendal talincang nu ditalikan tepi ka mumuncanganana. Leumpangna lalaunan, bangun nu embungeun lengkahna kadengeeun ku nu sejen. Sigana embungeun ngabiribinan nu keur menekung.
Basa ngaliwat ka lebah Aki Jaya, Asmita, Atus jeung Gingin dariuk, eta lalaki ngarandeg. Saurang-saurang dipencrong seukeut pisan. Aki Jaya, Asmita, Atus, jeung Gingin maranggut. Ari paroman eta lalaki mah teu riuk-riuk, teu nembongkeun paroman nu bear marahmay. Eta lalaki nyampeurkeun Atus nu diukna misah, diukna sorangan.
Eta lalaki nangtung gigireun Atus. Panonna ngareret ka Atus.
“Kami hayang nyarita ka dia, tapi ulah di dieu,” pokna semu ngaharewos. “Kami hariwang ngaganggu nu keur di patilasan.”
Atus ngalieuk. Duanana paadu teuteup.
“Aya perlu?” ceuk Atus, sarua ngaharewos.
“Teu salah,” tembal eta lalaki. “Tuturkeun kami.”
Eta lalaki nangtung, laju muru jajalaneun nu rek ka sisi walungan. Atus sanggeus mere tanda ka Asmita jeung ka Gingin rek nuturkeun eta lalaki, gura-giru nyusul. Tadina mah Gingin rek marengan, ngan dihulag ku Aki Jaya. Gingin nurut.
Handapeun tangkal caringin nu leutik keneh, Atus jeung lalaki tadi narangtung pahareup-hareup, diserangkeun ku Aki Jaya, ku Asmita jeung ku Gingin, tiluanana taki-taki bisi Atus meunang marabahaya.
“Dia tadi tepung jeung perjurit Carbon?” ceuk eta lalaki, ngomongna lalaunan.
