Network
Omongan Mamih Iteung anu sakitu ngageurina téh, matak jempé saréréa.
"Na Ibu-ibu teu ngaraoskeun, jiwa abdi téh asa pasiksak, leuseuh balas mikiran nu jadi salaki. Can capé haté ku ngabandungan anu démo, anu protés ku ayana mesin waktu anu dipidamel ku salaki. Untung anu darémo téh aya lirénna, kawas ayeuna. Coba lamun teras-terasan démo, abdi teu bisa kukumaha, da puguh pangawak awéwé. Untung deuih abdi ditangtayungan ku hukum, seueur pengacara, da mun mun seug teu kitu mah meureun abdi téh bakal urusan jeung saréréa."
Heup deui Mamih Iteung jempé. Ngarénghap jero naker.
Sanggeus ngarénghap jero naker, ngabudalkeun sakur bangbaluh nu ngabeungbeuratan batinna, pok Mamih Iteung nyarita deui.
"Sakapeung mah abdi téh aral kacida, kudu nandangan hirup kawas kieu. Najan pakaya sakieu ngaleuyana, ari salaki teu aya mah teu karasa hirup walagri. Dahar jeung daging gé, asa teu mirasa. Enya tuda, biasa hirup duaan, aya paleuleuwih rejeki gé, teu weléh diasaan ku duaan. Hirup téh asa éndah keur aya salaki mah. Ayeuna dina teu ayana salaki, hirup asa cuang-cieung najan tatangga rabul ngupah-ngapéh ngalilipur abdi…"
Jep deui.
Nu tiluan masih kénéh teu nyoara.
"Asa nalangsana deui mah," Mamih Iteung nuluykeun omonganana, "éta ku mayunan wartawan. Tuda kasaksian pan ku Ibu-ibu, wartawan téh mani rabul ti mana-ti mendi. Anu matak pikapusingeun mah, naranyana bet ngulibek di dinya kénéh-di dinya kénéh. Naranyana téh ka dinya deui-ka dinya deui, bangun taya bosenna. Untung ayeuna wartawan téh geus teu opénan teuing ka abdi, abdi bisa reureuh bari jeung teu weléh nalangsa haté ogé. Naha hal éta teu kaémutan ku Ibu-ibu? Naha Ibu-ibu teu tiasa ngaraoskeun kanyeri kapeurih batin abdi? Mana solusina, mana? Kudu kumaha atuh abdi téh?"
Bu RT, Bu Seroja, jeung Bu Gina éstu teu kecét-kecét, bangun nu teu warasaeun rék nyoara téh.
Tiluanana ngahunted bangun nu keur ngalenyepen omongan Mamih Iteung anu sakitu pinalangsaeunana.*** (Lajengkeuneun)
