Putri Anjungsari (9)

Atus seuri. “Kawas jimat séro, nya, Ka?”

“Enya. Babaturan Aka kungsi méh unggal peuting ngintip séro nu tas ngahakan lauk, dituturkeun ka tempat ngarisingna. Séro geus katempo ngarising digebah. Taina dikoréhan. Tapi teu kungsi manggih nu disebut jimat séro téh.”

“Enya, uing ogé kungsi sababaraha kali néangan jimat séro téh. Hayang babari mun ngala lauk jeung kuat lila teuleum,” ceuk Atus. “Aéh, Ka, ari nu ti Dayeuhluhur jeung Geger Sunten can datang?”

“Encan. Ke peuting meureun. Aki Jaya ogé datangna deui engké peuting. Pagéto miangna rebun-rebun.”

“Naha daratangna ayeuna, Ki?”

“Tatahar heula di dieuna,” témbal Kai Kanta.

Atus cengkat. “Ka, uing ka ditu heula,” pokna, panonna nempo ka lebah tangkal caringin.

“Heug. Engké tengah peuting ngariung deui di dinya.”

Atus ukur seuri. Turun ti saung langsung muru ka lebah tangkal caringin. Ku Kai Kanta jeung ku Suba dituturkeun ku panonna. Sanggeus ngaliwat tangkal caringin mah teu témbong deui.

“Ki, engké ngariung di ditu saha waé?”