Network
Putri Anjungsari dibarengan ku embanna, saurang jeung ku prajurit pinilih, tiluan. Raja Pajajaran oge marentah sababaraha prajuritna ngawal rombongan Putri Anjungsari, ngan Putri Anjungsari teu apaleun, kitu deui embanna jeung prajurit nu tiluan.
Prajurit nu ngawal bari demit teh genep urang, tiluan miang leuwih ti heula jeung tiluan deui nuturkeun ti kaanggangan.
Prajurit nu genepan bieu kungsi milu ngagempur pasukan Cirebon di Leles, Garut di deukeut Situ Cangkuang. Harita nu mingpin prajurit Pajajaran teh ngaranna Maktal nu ayeuna dipake ngaran jalan di Kota Garut.
Pasukan Cirebon nu diluluguan ku urang Tionghoa sarta tadina rek ka Pakuan Pajajaran, taya nu nyesa saurang oge.
Prajurit Pajajaran sawareh baralik deui ka Pajajaran sawareh deui deui matuh di wewengkon Garut.
Putri Anjungsari ngajugjug Panjalu make jalan nu kungsi dipake ku Jaya Pakuan waktu rek ngalalana ka Wetan, ka Jawa Tengah jeung ka Jawa Timur sarta diteruskeun ka Bali
Rombongan Putri Anjungsari henteu make jalan nu biasa dipake ku umum. Teu make Jalan Pajajaran nu ku sejarawan disebut trans Pajajaran atawa highway Pajajaran, jalan nu nepungkeun Kawali-Pajajaran.
Ti Sumedanglarang make jalan nu nembus langsung ka wewengkon Kawali. Geusan Ulun waktu mawa Harisbaya ti Cirebon ka Sumedanglarang make ieu jalan, keur macikeuh urang Cirebon nu ngudag Geusan Ulun.
Lalampahan ti Pakuan Pajajaran tepi ka Panjalu merelukeun waktu nu kawilang lila.
Di jalanna keur werit. Telik sandi Cirebon, Banten jeung Demak, teu sirikna tara sare sakerejep oge, bisi raja Pajajaran ngalolos ti Pakuan Pajajaran.
Diluluguan ku Demak, Cirebon jeung Banten ngajalankeun pulitik tumpes kelor: ngaleungitkeun hiji bangsa lain ukur merangan rajana atawa pupuhuna tapi oge narekahan sangkan eta bangsa leungiteun akar budayana.
