Network
GALURA -Di Sunda anu kiwari disebut barang pusaka téh tadina ukur asésoris, ukur papaes. Lain barang nu dianggap mibanda kuatan gaib. Diberesihanana oge iraha wae, teu kudu bulan Mulud.
"Asa geus lila teu meresihan barang pusaka. Urang beresihan bisi geus karatan," kitu ceuk Ema Bratakusuma waktu keur jumeneng kénéh ka budayawan jeung seniman nu keur ngariung di imahna sakumaha nu dicarirakeun ku Etti RS ka wartawan Galura sawatara waktu ka tukang.
Ema Bratakusuma nu asli ti Tatar Galuh (Ciamis) téh kaimpungan ku seniman jeung budayawan Sunda. Inyana mibanda rupa-rupa barang pusaka.
Baca Juga: Ka Marongge Sumedang Rea Keneh Nu Jarah, Aya nu Neangan Pelet, Angka Togel, jeung Meunang Gawe
Ema Bratakusuma nu ngantunkeun taun 1984. Di padumukunana, di Bandung, réa barang pusaka pakarang jaman baheula; keris, tombak, pedang jeung sajabana. Meresihanana téh teu maneuh, waktuna iraha waé jeung teu maké ritual.
Pakarang kuna atawa barang pusaka diberesihanana maké jeruk purut atawa calingcing. Jeruk jeung calingcing ngandung zat asam nu mangpaatna keur nyegah karat (tai hiang). Geus kitu diunun luhureun beuleum menyan jeung diolésan ku minyak seungit.
Najan sanggeus barang pusaka diberesihan terus meuleum menyan, jauh tina mistis.
Pangna dikebulan maké haseup menyan, keur ngagaringkeun pakarang kuna, sangkan, mun ceuk basa Malayu mah, kedap air, teu gampang kapangaruhan zat cai nu aya di hawa. Ngarah teu gampang karatan. Diminyak seungitan, ngarah seungit waé éta mah.
Baca Juga: Ngalongok Situs Karamat Singaperbangsa di Gunung Babakan Kota Banjar
