Network
Putri Anjungsari seuri leutik bari neuteup ka nu tiuan. Anu tiluan rarengkuh, teu wanieun paadu teuteup jeung Putri Anjungsari.
“Urang ditepungkeun deui, tapi....,” ceuk Putri Anjungsari teu kebat.
“Papasten ti Nu Maha Kawasa, Putri,” ceuk "paman".
Putri Anjungsari ngaraga meneng. Kitu deui nu sejen. Kabeh kabawa palid ku perasaanana sewang-sewangan, ngan kabeh oge museur ka Pakuan Pajajaran nu meh satengah abad nanjeur, ayeuna kari ngadagoan waktu runtag.
"Ari ieu omah saha?" ceuk Putri Anjungsari sanggeus sajongjongan taya nu nyarita.
“Tong hariwang, omah balad kami. Kami mindeng sare di dieu. Basa ngadenge iber ti kulon bakal aya nu ngaliwat ka dieu, jajalaneun ku kami ditalingakeun pisan.”
“Matur nuwun. Kami reugreug,” ceuk Putri Anjungsari.
“Urang wetan, urang kaler moal wanieun ngaganggu ka wewengkon Sumedanglarang. Arapaleun saha ari bapana perebu Sumedanglarang,” ceuk eta lalaki bari angger tungkul teu wanieun neuteup ka Putri Anjungsari. “Geus peuting, bisi rek reureuh jeung bisi lapar. Di patengahan geus disadiakeun kadaharan. Sare mah di pangkeng.”
Ti lawang panto tepas nu nyambung ka patengahan saurang awewe tengah tuwuh ngelol.
“Yap, asup, ku kami di baturan,” pokna ditujukeun ka Putri Anjungsari.
