Network
BARI neuteup ka nu arindit, Gingin panasaraneun pisan. Geuning nyahoeun atawa apaleun ka Aki Jaya? Sahana Aki Jaya? Geuning Aki Jaya boga kawawuhan ka pamanggul prajurit Cirebon nu rek ngarurug Pakuan Pajajaran? Naha geuning wawuh jeung musuh nu rek nyaremkeun Pajajaran jeung Galuh?
Gingin gigideg, terus ngusap beungeutna. Ituna wae nu apaleun ka Aki Jaya, ari Aki Jaya mah bisa jadi teu wawuheun, bisa jadi tacan kungsi panggih. Gingin ngahuleng. Belenyeh seuri. Bisa jadi prajurit Cirebon tadi kapercayaan Aki Jaya nu ngahaja sina milu ka pasukan Cirebon sangkan nu ngungsi ti Pajajaran teu diuudag ku urang Cirebon.
Gingin nangtung. Kaayaan mimiti ray-rayan caang. Lalay nu kabeurangan tinggayabag muru sayangna. Gingin muru ka sisi walungan, teu jauh di darmaga, sibeungeut sababaraha kali. Ku ramo katuhuna maseuhan buukna nu panjang semet punduk. Totopongna dibuka. Disampaykeun kana taktakna.
Tacan waka mandi, rek nanyakeun heula ka urang dinya di mana tempat mandi nu caina ti cinyusu langsung. Najan katempona herang, Gingin horeameun kudu mandi di walungan mah, komo deui lain di walungan nu deukeut ka hulu caina. Katurug-turug lebah dinya mah kaasup tempat lalar liwat.
Basa rek muru deui durukan, ti tonggoh patingpucunghul, Aki Jaya, Suba, Asmita jeung Atus, patutur-tutur. Gingin gagancangan muru durukan, rek nambahan deui ku suluh pangpung nu tinggaloler, geus gararing, ngan kabaseuhan ku ciibun. Durukan sina gede hurungna, ngarah nu anyar datang kahaneutan.
“Geus lila datang?” Asmita nanya ka Gingin bari diuk, teu jauh ti durukan. Aki Jaya, Atus jeung Suba mah narangtung keneh, ngariung durukan.
“Nya, enggeus,” tembal Gingin. “Geuning Aka tereh? Teu leumpang biasa?”
“Sakali-sakali ngabelesat,” ceuk Asmita bari seuri.
“Ari Suba jeung Aki Jaya kumaha?” Gingin malik nanya bari ngareret ka Aki Jaya jeung Suba nu keur ngadeang dampal leungeunna.
